Herentals - Sint-Waldetrudiskerk
De sacristie
Naast de kleine sacristie in de zuidkoorgang bouwt men in de 18de eeuw een ruimere sacristie (1785). Schrijnwerker Jan Van Hove maakt het classicistische meubilair en de lambrisering.
Op de lambrizeringen moeten de teksten de priester voorbereiden op de eucharstieviering. Enerzijds wordt benadrukt dat deze voor de priester een genade is, maar moet de priester anderzijds zich er des te meer gewetensvol (‘waardig’) op voorbereiden.
| noordwand | zuidwand | |||
| “Sacerdotes | (de priesters) | “Probet | (onderzoeken) | |
| qui accedunt | (die naderen) | seipsum Homo | (moet de mens zichzelf) | |
| ad Dominus | (tot de Heer) | et sic | (zo) | |
| sanctificentur” | (zullen geheiligd worden) | de pane isto | (hij van dat brood) | |
| edat” | (zou eten) | |||
| (Ex. 19:22) | (1 Kor. 11:28) |
Op de westwand staat een brand- of een reukoffer.
Schilderijen boven of nabij de deuren naar de kerk:
De H. Familie aan tafel met St.-Anna en St.-Joachim, schilderij, Jan Jozef Van der Jeught, 1757-’62. Het werk werd besteld door de O.-L.-Vrouwbroederschap.
Berouwvolle St.-Petrus, herkenbaar aan zijn kaal hoofd, de 2 sleutels en een hevig kraaiende haan. Het open boek beantwoordt aan het iconografische type van de mediterende boeteling.
Merkwaardig genoeg wordt de St.-Waldetrudiskerk, die uitzonderlijk het Frans Revolutionair Bewind doorstaan heeft, tijdens de woelige postconciliaire jaren 1968-1985 door de eigen pastoor aangetast. Hij beslist namelijk tot het verwijderen van alle oude textilia, waaronder tal van 19de-eeuwse gewaden. Ongelofelijk, maar waar… Enkel de antependia blijven ter plaatse.
De kerk moet over een kostbare verzameling liturgisch gerei hebben beschikt, die veiligheidshalve werd bewaard in een aparte torenkamer: het zgn. ‘zilvertorentje’. Deze rijkdom aan edelmetaal was in ruime mate te danken aan de vele broederschappen en ambachten. In 1785 weet de kerkfabriek ook nogal wat liturgisch gerei op te kopen van de door Jozef II opgeheven contemplatieve kloosterorden. Maar waarschijnlijk heeft de St.-Waldetrudiskerk in 1794 een belangrijk deel van het liturgisch gerei uit edelmetaal moeten inleveren om te kunnen voldoen aan haar aandeel in de door de Franse Revolutionairen opgelegde oorlogsbelasting. Dit belet niet dat nog veel moois vanuit het ancien régime kan getoond (en gebruikt) worden.
Een monstrans of ‘toonder’ wil beklemtonen dat Jezus aanwezig is in de geconsacreerde hostie en terecht aangezien wordt als het ‘Levende Brood’ (Joh. 6:51), dit d.m.v. tastbare korenaren, waarvan de graantjes uit parels bestaan!
